بسم الله الرحمن الرحیم
بخش اول
ستایش خداى را سزاست كه در یگانگى اش بلند مرتبه و در تنهایى اش به آفریدگان نزدیك است؛ سلطنتش پرجلال و در اركان آفرینشش بزرگ است. بر همه چیز احاطه دارد بى آن كه مكان گیرد و جابه جا شود و بر تمامى آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است. همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگى او را پایانى نیست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامى امور به سوى اوست. اوست آفریننده ى آسمان ها و گستراننده ى زمین ها و حكمران آن ها. دور و منزّه از خصایص آفریده هاست و در منزّه بودن خود نیز، از تقدیس همگان برتر. هموست پروردگار فرشتگان و روح؛ افزونى بخش بر آفریدگان و بخشنده ى بر همه ى موجودات است. به نیم نگاهى دیده ها را ببیند و دیده ها هرگز او را نبینند.
كریم و بردبار و شكیباست. رحمتش جهان شمول و عطایش منّت گذار. در انتقام و كیفر سزاواران عذاب، بى شتاب است. بر نهان ها آگاه و بر درون ها دانا، پوشیده ها بر او آشكار و پنهان ها بر او روشن است. بر هر هستى فراگیر و چیره، نیروى آفریدگان از او و توانایى بر هر پدیده ویژه ى اوست. او را همانندى نیست. در تاریكستان لاشَى ء، او هستى بخش هر هستى است؛ جاودانه و زنده و عدل گستر. خداوندى جز او نباشد و اوست ارجمند و حكیم. دیده ها را بر او راهى نیست و اوست كه دیده ها را دریابد و اوست بر پنهانى ها آگاه و بر كارها دانا. از دیدن، كسى وصفش را نیابد و بر چگونگى او، از نهان و آشكار دست نیازد؛ مگر او - عزّوجلّ - راه نماید و خود بشناساند. گواهى مى دهم كه او اللَّه است؛ همو كه تنزّهش سراسر روزگاران را فراگرفته و پرتواش ابدیّت را شامل است. فرمانش را بى مشاور اجرا كند و تقدیرش را بى شریك امضاء و هستى را بى یاور سامان دهد. صورت آفرینش او را الگویى نبوده؛ آفریدگان را بدون یاور و سختى و حیله، هستى بخشیده است. جهان با ایجاد او موجود و با آفرینش او پدیدار شده است. پس اوست اللَّه و معبودى جز او نیست؛ همو كه صُنعش استوار و ساختمان آفرینشش زیباست. دادگرى كه ستم روا نمى دارد و بخشنده ترینى كه كارها به او بازمى گردد و گواهى مى دهم او اللَّه است كه هر هستى در برابر بزرگى اش فروتن و در مقابل ارجمندى اش رام و به توانایى اش تسلیم و به هیبتش خاضع است.
پادشاه هستى ها و چرخاننده ى سپهرها و رام كننده ى آفتاب و ماه كه هریك تا اَجَل معیّن جریان یابند. او پرده ى شب را به روز و پرده ى روز را به شب بپیچد (زمر / 5) كه شتابان در پى روز است (اعراف / 54) هم او شكننده ى هر ستمگر باطل گرا و نابودكننده ى هر شیطان سركش است. نه او را ناسازى باشد و نه برایش مانندى و انبازى. یكتا و بى نیاز، نه زاده و نه زاییده شده و او را همتایى نبوده. (اخلاص / 4 - 3) خداوند یگانه و پروردگار بزرگوار است. بخواهد و به انجام رساند؛ اراده كند و حكم نماید؛ بداند و بشمارد؛ بمیراند و زنده كند؛ نیازمند و بى نیاز گرداند؛ بخنداند و بگریاند؛ نزدیك آورد و دور برد؛ بازدارد و عطا كند. اوراست پادشاهى و ستایش. به دست تواناى اوست تمام نیكى و هموست بر هر چیز توانا.
شب را در روز و روز را در شب فرو برد. (حدید / 6) جز او خداوندى نباشد؛ گران قدر و آمرزنده؛ پذیرنده ى دعا و افزاینده ى عطا؛ بر شمارنده ى نَفَس ها و پروردگار پرى و انسان. چیزى بر او مشكل ننماید. فریادِ فریادكنندگان، او را آزرده نكند و اصرارِ اصراركنندگان، او را به ستوه نیاورد. نیكوكاران را نگاهدار و رستگاران را یار، مؤمنان را صاحب اختیار و جهانیان را پروردگار است؛ همو كه در همه ى احوال، سزاوار سپاس و ستایش آفریدگان است.
او را ستایش فراوان و سپاس جاودانه مى گویم در شادى و رنج و آسایش و سختى و به او و فرشتگان و نبشته ها و فرستاده هایش ایمان داشته.
فرمان او را گردن مى گذارم و اطاعت مى كنم و به سوى هر آن چه مایه ى خشنودى اوست، مى شتابم و به حكم و فرمان او تسلیم؛ چرا كه به فرمان برى او، شایق و از كیفر او، ترسانم؛ زیرا او خدایى است كه كسى از مكرش در امان نبوده و از ستمش ترسان نباشد (زیرا او را ستمى نیست).
بخش دوم
و اكنون به بندگى خویش و پروردگارى او گواهى مى دهم و وظیفه ى خود را در آن چه وحى شده، انجام مى دهم؛ مباد از سوى او عذابى فرود آید كه كسى را یاراى دور ساختن آن از من نباشد، هر چند توانش بسیار و دوستى اش با من خالص باشد. - خداوندى جز او نیست - چرا كه به من هشدار داده كه اگر آن چه در حق على نازل كرده به مردم ابلاغ نكنم، وظیفه ى رسالتش را انجام نداده ام. و خود او تبارك و تعالى امنیّت از آزار مردم را برایم تضمین كرده و البتّه كه او بسنده و بخشنده است.
پس آن گاه خداوند چنین وحى ام فرموده: به نام خداوند همه مهرِ مهرورز، اى فرستاده ى ما! آن چه از سوى پروردگارت بر تو فرو فرستادیم (مائده / 67) درباره ى على و جانشینى او به مردم برسان؛ وگرنه رسالت خداوندى را به انجام نرسانده اى و او تو را از آسیب مردمان نگاه مى دارد. (مائده / 67)
هان مردمان! در تبلیغ آن چه خداوند بر من نازل فرموده، كوتاهى نكرده ام و اكنون سبب نزول آیه را بیان مى كنم: همانا جبرئیل از سوى سلام، پروردگارم - كه تنها او سلام است - سه مرتبه بر من فرود آمد و فرمانى آورد كه در این مكان به پا خیزم و به هر سفید و سیاهى اعلام كنم كه علىّ بن ابى طالب، برادر و وصىّ و جانشین من در میان امّت و امام پس از من است.
همو كه جایگاه اش نسبت به من، به سان هارون نسبت به موسى است؛ مگر این كه پیامبرى پس از من نخواهد بود و او پس از خدا و رسول او صاحب اختیار شماست و خداوند تبارك و تعالى آیه اى بر من نازل فرموده كه: همانا تنها ولى و سرپرست و صاحب اختیار شما، خداوند و پیامبرش و مؤمنانى اند كه نماز به پا مى دارند و در ركوع زكات مى پردازند. (مائده / 55) و قطعاً علىّ بن ابى طالب، نماز به پا داشته و در ركوع زكات پرداخته و پیوسته خداخواه است.
و من از جبرئیل درخواستم كه از خداوند سلام اجازه كند و مرا از مأموریت تبلیغ به شما معاف دارد؛ زیرا كمى پرهیزكاران و فزونى منافقان و دسیسه ى ملامت گران و مكر مسخره كنندگان اسلام را مى دانم؛ همانان كه خداوند در وصفشان در كتاب خود فرموده:
به زبان مى گویند آن را كه در دل هایشان نیست (فتح / 11) و مى شمارند آن را اندك و آسان، حال آن كه نزد خداوند بس بزرگ است. (نور / 15) و نیز از آن روى كه منافقان، بارها مرا آزار رسانیده اند تا بدانجا كه مرا اُذُن (سخن شنو و زودباور) نامیده اند؛ به خاطر همراهى افزون و تمایل و پذیرش على از من و توجّه ویژه ى من به او، تا بدانجا كه خداوند آیه اى فرو فرستاده:
و از آنان اند كسانى كه پیامبر خدا را آزرده و گویند: او سخن شنو و زودباور است. بگو: آرى، او سخن شنوست. (توبه / 61) علیه آنان كه گمان مى كنند او تنها سخن مى شنود؛ لیكن به خیر شماست. او (پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم) به خدا ایمان دارد و اهل ایمان را تصدیق كرده، راست گو مى انگارد؛ و هم او رحمت است براى ایمانیان شما و البتّه براى آنان كه او را آزار دهند، عذابى دردناك خواهد بود. (توبه / 61)
و اگر مى خواستم نام گویندگان چنین سخنى را بر زبان آورم و به آنان اشارت كنم و مردم را به سویشان هدایت كنم (كه آنان را شناسایى كنند) مى توانستم؛ لیكن به خدا سوگند در كارشان كرامت نموده، لب فروبستم.
با این حال خداوند از من خشنود نخواهد شد؛ مگر فرمان او را در حقّ على به شما ابلاغ كنم. آن گاه پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم چنین خواند: اى پیامبر! آن چه از سوى پروردگارت بر تو فرود آمده (مائده / 67) در حقّ على، ابلاغ كن وگرنه رسالت او را انجام نداده اى و البتّه خداوند تو را از آسیب مردمان، نگاه مى دارد. (مائده / 67)
بخش سوم
هان مردمان! بدانید این آیه درباره ى اوست. ژرفاى آن را بفهمید و بدانید كه خداوند او را سرپرست و امام شما قرار داده و پیروى اش را بر مهاجران و انصار واجب كرده و بر پیروان آنان در نیكى، و بر صحرانشینان و شهروندان، و بر عجم و عرب و آزاده و برده و كوچك و بزرگ و سفید و سیاه و هر یكتاپرست؛ اجراى گفتار و فرمانش لازم، امرش نافذ، ناسازگارش رانده، پیرو و باوركننده اش در مهر است. البتّه كه خداوند، او و شنوایان سخنش و پیروان راهش را آمرزیده است.
هان مردمان! براى آخرین بار در این اجتماع به پا ایستاده، (با شما سخن مى گویم.) سخنم را شنیده، پیروى كنید و فرمان پروردگارتان را گردن گذارید كه خداوند عزّوجلّ صاحب اختیار و سرپرست و معبود شماست و سپس سرپرست شما، فرستاده و پیامبر اوست كه اكنون با شما سخن مى گوید و پس از من به فرمان او، على ولى و امام شماست.
سپس امامت، در فرزندان من از نسل على خواهد بود تا برپایى رستاخیز كه خدا و رسول او را دیدار كنید. روا نیست مگر آن چه خدا و رسول او و امامان روا دانند و ناروا نباشد مگر آن چه آنان ناروا دانند و خداوند عزّوجلّ هم روا و هم ناروا را به من شناسانده و من آموخته هایم را از كتاب خدا و حلال و حرام او را در اختیار على گذاشته ام.
هان مردمان! او را برتر دانید؛ هیچ دانشى نیست مگر این كه خداوند در جان من نبشته و من تمامى آن را در جان على، امام پرهیزكاران، ضبط كرده ام و دانشى نبوده مگر آن كه به على آموخته ام. او پیشواى روشنگر است كه خداوند در سوره ى یاسین از او گفت وگو كرده: و علم هر چیز را در امام مبین برشمردیم. (یس / 12)
هان مردمان! او را فراموش نكنید و از امامتش برنتابید و از سرپرستى اش نگریزید؛ چرا كه شما را به درستى و راستى خوانده و خود نیز بدان عمل مى كند. او باطل را نابود كرده و شما را از آن بازدارد و هرگز نكوهشِ نكوهش گران او را از كار خدا بازندارد.
او نخستین مؤمن به خدا و رسول اوست و كسى در ایمان به من، از او سبقت نجسته و همو جان خود را فداى رسول خدا كرده و با او همراه بوده است. تنها او همراه رسول خدا عبادت مى كرد و جز او از مردان كسى چنین نبود. على اوّلین نمازگزار و پرستش كننده ى همراه من است. از جانب خدا به او دستوردادم تا (در شب هجرت) در بستر من بیارامد و او نیز فرمان برده، پذیرفت كه جان خود را فداى من كند.
هان مردمان! او رابرتر بدانید كه خداوند او را برترى داده و پیشوایى او را پذیرا باشید كه خداوند او را (به امامت) نصب كرده است.
هان مردمان! او امام از جانب خداست و خداوند هرگز توبه ى منكر او را نپذیرد و چنین كسى را نیامرزد. این است روش قطعى خداوند درباره ى ناسازگار با امامت على و حتماً او را به عذاب دردناك جاودانه كیفر خواهد كرد. پس، از مخالفت او بهراسید؛ و گرنه خواهید افتاد در آتشى كه آتش گیره ى آن مردمان اند و سنگ (تحریم / 6) كه براى حق ستیزان آماده شده است. (آل عمران / 131)
هان مردمان! به خدا كه پیامبران پیشین به ظهورم بشارت داده اند و همانا من فرجام آنان و برهان بر آفریدگانِ آسمانیان و زمینیانم. آن كس كه راستى و درستى مرا باور نكند، به كفر جاهلى گذشته درآمده و تردید در سخنان امروزم، همسنگ تردید در تمامى محتواى رسالت من است
و ناباورى در امامت یكى از امامان، به سان ناباورى در تمامى آنان است و جایگاه ناباوران امامت ما، آتش دوزخ خواهد بود.
هان مردمان! خداوند عزّوجلّ از روى منّت و احسان خویش، این برترى را به من پیش كش كرده و خدایى جز او نیست. هشدار كه تمامى ستایش هاى من در تمامى روزگاران و هر حال و مقام، ویژه ى اوست.
هان مردمان! على را برتر دانید كه او برترینِ مردان و زنان، پس از من است تا آن هنگام كه آفرینش برپاست و روزى شان فرود آید. دورِ دور باد، از مهر خداوند و خشمِ خشم باد، بر آن كه این گفته ام را نپذیرد و با من سازگار نباشد.
هان! آگاه باشید جبرئیل از سوى خداوند خبرم داد: هر كه با على ستیزد و بر ولایت او گردن نگذارد، نفرین و خشم من بر او باد. البتّه بایست هر كس بنگرد كه براى فرداى خویش چه پیش فرستاده. پس تقوا پیشه كنید (حشر / 18) و از ناسازى با على بپرهیزید؛ مباد كه گام هایتان پس از استوارى درلغزد (نحل / 94) و همانا خداوند بر كردارتان آگاه است. (حشر / 18)
هان مردمان! او هم جوار و همسایه ى خداوند است كه در كتاب گران قدر خود (قرآن) او را یاد كرده و درباره ى ستیزندگان با او فرموده: مبادا كسى در روز قیامت بگوید: افسوس كه درباره ى هم جوار و همسایه ى خداوند كوتاهى كرده ام. (زمر / 56)
هان مردمان! در قرآن اندیشه كنید و ژرفاى آیات آن را دریابید و بر محكماتش نظر كنید و از متشابهات آن پیروى ننمایید. به خداوند سوگند كه باطن ها و تفسیر آن را روشن نمى كند مگر همین كه دست و بازوى او را گرفته و بالا آورده ام و اعلام مى دارم:
هر آن كس كه من سرپرست اویم، این على سرپرست اوست و او على، فرزند ابى طالب، برادر و وصىّ من است؛ ولایت و سرپرستى او حكمى از سوى خداست كه بر من فروفرستاده است.
هان مردمان! همانا على و پاكان از فرزندانم از نسل او، یادگار گران سنگ كوچك ترند و قرآن، یادگار ارزشمند بزرگ تر. هر یك از این دو از دیگر همراه خود حكایت مى كند و با آن سازگار است. آن دو هرگز از هم جدا نمى شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند.
هان! آنان امانت داران خداوند در میان آفریدگان و حاكمان او، در زمین اند. هشدار كه من وظیفه ى خود را ادا كردم. وظیفه ام را ابلاغ كردم و به گوش شما رساندم. هشدار كه روشن نمودم.
بدانید كه این سخن خدا بود و من از سوى او سخن گفتم. هان بدانید! هرگز به جز این برادرم، كسى نباید امیرالمؤمنین خوانده شود. هشدار كه پس از من، امارت مؤمنان براى كسى جز او روا نباشد.
بخش چهارم
سپس فرمود: مردمان! كیست سزاوارتر از شمایان به شما؟ گفتند: خداوند و رسول او. آن گاه فرمود: آن كه من سرپرست اویم، پس این على ولى و سرپرست اوست. خداوندا! پذیراى ولایت او را دوست بدار و دشمن او را دشمن دار و یار او را یارى كن و رهاكننده ى او را تنها گذار.
هان مردمان! این على است برادر و وصى و نگاهبان دانش من و جاى نشین من در میان امّت و ایمان آورندگان به من و بر تفسیر كتاب خدا. او مردمان را به سوى خدا بخواند و به آن چه موجب خشنودى اوست، عمل كند و با دشمنان او ستیز نماید. او سرپرست فرمانبردارى خدا باشد و بازدارنده از نافرمانى او. همانا اوست جانشین رسول اللَّه و فرمانرواى ایمانیان و از سوى خدا، پیشواى هدایتگر. اوست پیكاركننده ى با پیمان شكنان و رویگردانان از راستى و درستى و به دررفتگان از دین. خداوند فرماید: فرمان من دگرگونى نمى پذیرد. (ق / 29) پروردگارا! اكنون به فرمان تو مى گویم: خداوندا! دوست داران او را دوست دار و دشمنانش را دشمن. پشتیبانان او را پشتیبانى و یارانش را یارى كن و خوددارى كنندگان از یارى اش را رها كن. ناباورانش را از مهرت بِران و خشم خود را بر آنان فرود آور.
معبودا! تو خود در هنگام بیان ولایت على و برپایى او فرمودى: امروز آیین شما را به كمال و نعمتم را براى شما تمام نمودم و با خشنودى، اسلام را دین شما قرار دادم. (مائده / 3) و فرمودى: همانا، دین نزد خدا تنها اسلام است (آل عمران / 19) و نیز فرمودى: و آن كه به جز اسلام دینى بجوید؛ از او پذیرفته نبوده، در جهان دیگر، در شمار زیان كاران خواهد بود. (آل عمران / 85) خداوندا! تو را گواه مى گیرم كه پیام تو را به مردمان رساندم.
بخش پنجم
هان مردمان! خداوند عزّوجلّ دین را با امامت على تكمیل نمود. اینك آنان كه از او و جانشینانش از فرزندان من و از نسل او - تا برپایى رستاخیز و عرضه ى بر خدا -پیروى نكنند، كرده هایشان در دو جهان بیهوده بوده؛ (بقره / 217) و در آتش دوزخ جاودانه خواهند بود. (توبه / 17) به گونه اى كه نه از عذابشان كاسته و نه برایشان فرصتى براى نجات خواهد بود. (بقره / 162)
هان مردمان! این على است یاورترین، سزاوارترین، نزدیك ترین و گران قدرترین شما نزد من و خداوند عزّوجلّ و من از او خشنودیم. آیه ى رضایتى در قرآن نیست مگر درباره ى او و هرگاه خداوند ایمانیان را خطابى نموده، به او آغاز كرده و آیه ى ستایشى نازل نگشته مگر درباره ى او و در سوره ى هل أتى على الإنسان گواهى بر بهشت نداده مگر براى او و آن را در حقّ غیر او فرو نیاورده و به وسیله ى آن جز او را نستوده است.
هان مردمان! على یاور دین خدا و دفاع كننده ى از رسول اوست و هم او پرهیزكار، پاكیزه و رهنماى ارشاد شده به دست خود خداست. پیامبرتان برترین پیامبران، جانشینش در میان شما برترین جانشینان و فرزندانش برترین اوصیایند.
هان مردمان! فرزندان پیامبران از نسل آنان اند و فرزندان من از نسل امیرالمؤمنین على.
هان مردمان! به راستى كه شیطانِ اغواگر، آدم را با رشك، از بهشت راند. مباد شما به على رشك ورزید كه آن گاه كرده هایتان نابود و گام هایتان لغزان خواهد شد. آدم به خاطر یك اشتباه، به زمین هبوط كرد، حال آن كه برگزیده ى خداى عزّوجلّ بود؛ پس چگونه خواهید بود كه شما شمایید و دشمنان خدا نیز از میان شمایند. هشدار! كه با على نمى ستیزد مگر شقى و سرپرستى اش را نمى پذیرد مگر رستگار پرهیزكار و به او نمى گرود مگر ایمان دار بى آلایش و به خدا سوگند سوره ى والعصر درباره ى او نازل شده است: به نام خداوند همه مهرِ مهرورز، به زمان سوگند كه انسان در زیان است. (والعصر / 2 - 1) مگر على كه ایمان آورده و به درستى و شكیبایى آراسته است.
هان مردمان! خدا را گواه مى گیرم كه پیام او را به شما رساندم و بر فرستاده، وظیفه اى جز بیان روشن نیست. (عنكبوت / 18 - نور / 54)
هان مردمان! تقوا پیشه كنید همان گونه كه بایسته است و نمیرید جز با شرفِ اسلام. (آل عمران / 102)
بخش ششم
هان مردمان! ایمان آورید به خدا و رسول او و نورى كه (تغابن / 8) همراهش فرود آمده پیش از آن كه چهره ها را تباه و باژگونه كنیم، یا چونان اصحاب روز شنبه (یهودیانى كه بر خدا نیرنگ آوردند) رانده شوید. (نساء / 47) به خدا سوگند كه مقصود خدا از این آیه، گروهى از صحابه اند كه آنان را با نام و نَسَب مى شناسم؛ لیكن به پرده پوشى كارشان مأمورم. آنك هر كس پایه ى كار خویش را مهر یا خشم على در دل قرار دهد و بداند كه ارزش عمل او، وابسته به آن است.
هان مردمان! نور از سوى خداوند عزّوجلّ در جان من، سپس در جان علىّ بن ابى طالب و آن گاه در نسل او تا قائم مهدى - كه حقّ خدا وتمامى حقّ ما را مى ستاند - جاى گرفته است؛ چرا كه خداوند عزّوجلّ ما را دلیل و حجّت قرار داده بر كوتاهى كنندگان به عمد، ستیزه گران، ناسازگاران، خائنان و گنه كاران و ستمگران و غاصبان از تمامى جهانیان.
هان مردمان! هشدارتان مى دهم: همانا من رسول خدایم. پیش از من نیز رسولانى آمده و سپرى شده اند. پس آیا اگر بمیرم یا كشته شوم، به جاهلیت برمى گردید؟ و آن كه به قهقرا برگردد، هرگز خدا را زیانى نخواهد رسانید و او سپاس گزاران شكیبا را پاداش خواهد داد. (آل عمران / 144) هان! على و فرزندان من از نسل او، داراى كمال شكیبایى و سپاس گزارى اند.
هان مردمان! اسلامتان را بر من منّت نگذارید؛ (حجرات / 17) و بر خدا نیز، كه اعمالتان را بیهوده و تباه خواهد كرد و او بر شما خشم خواهد گرفت و شما را به شعله اى از آتش و مس گداخته (الرحمن / 35) گرفتار خواهد كرد. به یقین پروردگار شما در كمین گاه است. (فجر / 14)
هان مردمان! به زودى پس از من امامانى خواهند آمد و شما را به آتش خواهند خواند. آنان در روز رستاخیز، تنها و بى یاور خواهند بود. (قصص / 41)
هان مردمان! آگاه باشید كه خداوند و من از آنان بیزاریم.
هان مردمان! حتماً آنان و یاران و پیروان و تابعانشان در پست ترین جایگاه آتش خواهند بود (نساء / 145) و چه جایگاه بدى است منزل متكبران. (نحل / 29) هان! كه آنان اصحاب صحیفه اند. اكنون هر كس در صحیفه ى خود نظر كند !!
هان مردمان! اینك جانشینى خود را به عنوان امامت و وراثت به امانت به جاى مى گذارم در نسل خود تا برپایى روز رستاخیز و اكنون، مأموریت تبلیغى خود را انجام دادم تا برهان بر هر شاهد و غایب باشد و نیز بر همه ى آنان كه زاده شده یا نشده اند. پس بایسته است، این سخن را حاضران به غایبان و فرزنداران به فرزندان تا برپایى رستاخیز ابلاغ كنند. و به زودى گروهى پس از من، امامت را چپاول كرده، با پادشاهى جابه جا كنند.
هان! خشم خدا بر غاصبان و چپاول گران و البتّه به زودى به كار شما، جن و انس (الرحمن / 31) خواهد پرداخت. آن كه مى پردازد - عذاب خواهد كرد - و شعله هاى آتش و مس گداخته بر سر شما ریخته خواهد شد و در آن هنگام هرگز یارى نمى شوید. (الرحمن / 35)
هان مردمان! همانا خداوند عزّوجلّ شما را به خود رها نخواهد كرد تا ناپاك را از پاك جدا كند و هر آینه خداوند شما را بر غیب آگاه نمى سازد. (آل عمران / 179)
هان مردمان! هیچ سرزمینى نیست مگر این كه خداوند به خاطر تكذیب اهل آن - حق را - آن را پیش از برپایى رستاخیز نابود خواهد كرد و آن سرزمین را به امام مهدى خواهد سپرد و حتماً خداوند وعده ى خود را انجام خواهد داد.
هان مردمان! شمار فزونى از گذشتگان شما، گمراه شدند و خداوند نابودشان كرد و همو نابودكننده ى آیندگان است. خداوند فرموده:
آیا پیشینیان را تباه نكردیم؟ و در پس آنان، آیندگان را نابود نساختیم؟ آرى با مجرمان این چنین كنیم. واى بر ناباوران در روز رستاخیز. (مرسلات / 19 - 16)
هان مردمان! همانا خداوند مرا فرمان داده و بازداشته و من نیز به دستور او به على امر و نهى كرده ام؛ پس دانش امر و نهى در نزد على است. فرمان او را بشنوید تا سلامت مانید و اطاعتش كنید تا هدایت شوید و از آن چه باز مى دارد، خوددارى كنید تا راه یابید و به سوى مقصد او حركت كنید و هرگز راه هاى پراكنده، شما را از راه او بازندارد. (انعام / 153)
بخش هفتم
هان مردمان! خداوند را صراط مستقیم منم كه فرمان به پیروى آن داده و سپس على و آن گاه فرزندانم از نسل او، پیشوایان هدایت اند كه به راستى و درستى راه مى برند و با حق دادگرى مى كنند. (اعراف / 159) سپس چنین خواند:
به نام خداوند همه مهرِ مهرورز
تمامى ستایش ها ویژه ى پروردگار جهانیان است. همو كه به همه ى آفرینش مهر مى ورزد و به ویژگان، مهر ویژه دارد. فرمانرواى روز جزاست. خداوندا! تنها تو را مى پرستیم و تنها از تو یارى مى جوییم. ما را به صراط مستقیم راهنمایى كن.
راه آنان كه بر ایشان منّت نهاده، نعمتشان بخشیدى؛ نه راه خشم شدگان و نه راه گمراهان! (حمد / 7 - 1)
و آن گاه ادامه داد: این سوره درباره ى من نزول یافته و به خدا سوگند شامل امامان است و به آنان اختصاص یافته. آنان اند اولیاى خدا كه ترس و اندوهى برایشان نباشد. (یونس / 62) هان! همانا حزب الاهى چیره خواهد بود. (مائده / 56)
هان! ستیزندگانِ آنان گمراه و نابخرد و همكاران شیاطین اند كه براى گمراهى مردمان، سخنان بیهوده را به یكدیگر مى رسانند. (انعام / 112)
هشدار! خداوند در كتاب خود از دوستان امامان چنین یاد كرده:
(اى پیامبر ما!) نمى یابى ایمان آورندگان به خدا و روز بازپسین را كه ستیزه گرانِ خدا و رسول او را دوست بدارند؛ گرچه پدران،فرزندان، برادران و خویشانشان باشند. خداوند ایمان را در دل هایشان تثبیت فرموده و با روحى از سوى خود، ایشان را تأیید نمود و آنان را جاودانه در بهشت هایى درخواهد آورد كه از زیر درختان آن ها، نهرها جارى است. خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند. همانان اند حزب خدا. هشدار كه حزب الاهى رستگاران اند. (مجادله/ 22)
هان! دوستداران امامان، مؤمنانى هستند كه خداوند عزّوجلّ چنین توصیف فرموده: آنان كه ایمان آورده، باور خود را به شرك نیالوده اند؛ پس ایشان در امان اند و راه یافتگان. (انعام / 82)
هشدار! یاران پیشوایان به باور رسیدگان اند و دور از تردید و انكار. (حجرات / 15)
هشدار! ایشان با آرامش و سلامت به بهشت درخواهند شد. و فرشتگان، با رفاه و تسلیم آنان را پذیرفته (انبیاء / 103) مى گویند: درود بر شمایان، اكنون پاكیزه شده اید! در بهشت، جاودانه درآیید (زمر / 73)
هان! بهشت پاداش دوستان امامان است كه در آن بى حساب روزى داده خواهند شد. (غافر / 40) هشدار! دشمنان امامان در آتش درآیند. (نساء / 10)
هشدار! كه ناله ى افروزش جهنّم را - در حالى كه شعله هاى آن زبانه مى كشد - مى شنوند و زفیر (صداى بازدم) آن را درمى یابند. (ملك / 7) و خداوند در وصفشان فرماید: هرگاه امّتى در جهنّم درآید، همتاى خود را نفرین كند تا آن كه تمامى آنان به یكدیگر بپیوندند؛ پسینیان به پیشینیان گویند: پروردگارا! اینان ما را گمراه كردند؛ پس بر آنان كیفر دو چندان از آتش فرود آور. خداوند فرماید: براى هر دو گروه، كیفر دو چندان خواهد بود ولیكن شما نمى دانید. (اعراف / 38)
هشدار! كه خداوند درباره ى دشمنان امامان فرماید: هر گروه از آنان كه در جهنّم انداخته شوند، نگاهبانان از آنان مى پرسند: مگر بر شما ترساننده اى نیامد؟ گفتند: چرا! لیكن تكذیب كرده، گفتیم: خداوند خبرى نداده و شمایان نیستید مگر در گمراهى بزرگ و نیز مى گویند: اگر سخن خدا را مى شنیدیم یا اندیشه مى كردیم، اكنون در میان اهل آتش نبودیم. پس اینان به گناه خود اعتراف نمودند، پس دور باد دوزخیان از رحمت خدا (ملك / 11 - 8) هان! یاران امامان در نهان، از پروردگار خویش ترسانند. آمرزش و پاداش بزرگ برایشان خواهد بود.(ملك / 12)
هان! چه بسیار راه است میان شعله هاى آتش و پاداش بزرگ.
هان مردمان! ستیزه جوى ما كسى است كه خداوند او را ناستوده و نفرین فرموده و یاران و دوستان ما آنان اند كه خدا ایشان را ستوده و دوست مى دارد.
هان مردمان! همانا من انذارگرم و على بشارت دهنده !
هان مردمان! من بیم دهنده ام و على راهنماست.
هان مردمان! من پیامبرم و على وصىّ من است.
هان مردمان! من رسول ام و على، امام و وصىّ پس از من است و پس از او امامان، فرزندان اویند. آگاه باشید! من والد آنان و ایشان از صلب اویند.
بخش هشتم
آگاه باشید! همانا آخرین امام، قائم مهدى، از ماست. هان! او بر تمامى ادیان، چیره خواهد بود. هشدار! اوست انتقام گیرنده ى از ستمكاران. هشدار! اوست فتح كننده ى دژها و منهدم كننده ى آن ها.
هشدار! اوست چیره بر تمامى قبایل مشركان و رهنماى آنان.
هشدار! اوست خون خواه تمامى اولیاى خدا.
هان! همانا او یاور دین خداست.
هان! او از دریایى ژرف، پیمانه هایى افزون گیرد.
هشدار! او هر ارزشمندى را به اندازه ى ارزش او و هر نادان و بى ارزشى را به اندازه ى نادانى اش نشان دار كند.
هان! او نیكو و برگزیده ى خداست.
هشدار! اوست میراث دار دانش ها و احاطه دار بر اِدراك ها.
هان! او از پروردگارش خبر دهد و نشانه هاى او را برپا كند و استحكام بخشد.
هشدار! اوست بالیده و استوار.
آگاه باشید! هموست كه اختیار امور جهانیان به او سپرده شده.
هان! پیشینیان از قرن ها ظهور او را پیش گویى كرده اند.
هشدار! اوست حجّت پایدار و پس از او حجّتى نخواهد بود.(30) راستى و روشنایى جز با او نیست.
هان! كسى بر او پیروز نخواهد شد و ستیزنده ى او، یارى نخواهد گشت.
هشدار! او ولىّ خدا در زمین، داور او در میان مردم و امانت دار امور آشكار و نهان است.
بخش نهم
هان مردمان! من پیام خدا را برایتان آشكار كرده، تفهیم نموده ام و این على است كه پس از من، شما را آگاه مى كند.
اینك شما را مى خوانم كه پس از پایان خطبه، براى انجام بیعت با او و اقرار به امامتش، با من و سپس با او دست دهید.
هشدار! من با خدا بیعت كرده ام و على با من پیمان بسته است و اكنون از سوى خداى عزّوجلّ بر امامت او از شمایان پیمان مى گیرم.
(اى پیامبر!) آنان كه با تو بیعت كنند، هر آینه با خدا بیعت كرده اند. دست خدا بر فراز دست آنان است و آن كس كه بیعت شكند، به زیان خود شكسته و خداوند آن را كه بر پیمان الاهى وفادار باشد، پاداش بزرگى خواهد داد .(فتح / 10)
بخش دهم
هان مردمان! همانا حج و عمره از شعایر و آداب خدایى است. پس زایران خانه ى خدا و عمره كنندگان بر صفا و مروه بسیار طواف كنند و آن كس كه در انجام كار خیر، فرمان بردارى كند حتماً خداوند سپاس گزار داناست. (بقره / 158)
هان مردمان! در خانه ى خدا حج به جاى آورید؛ هیچ خاندانى داخل آن نشد مگر بى نیاز شد و مژده گرفت و آن كه روى از آن برتافت، بى بهره و نیازمند گشت.
هان مردمان! مؤمنى در موقف (عرفات و مشعر و منا) نماند مگر این كه خداوند گناهان گذشته ى او را آمرزید. پس بایسته است كه پس از پایان اعمال حج (با پاكى) كار خود را از سر گیرد.
هان مردمان! حاجیان از سوى خداوند كمك شده و هزینه هاى سفرشان جاى گزین خواهد شد و البتّه، خداوند پاداش نیكوكاران را تباه نخواهد فرمود.
هان مردمان! خانه ى خدا را با دین كامل و ژرفاى دانش دیدار كنید و از زیارتگاه ها جز با توبه و بازایستادن (از گناهان) برنگردید.
هان مردمان! نماز را به پا دارید و زكات پردازید؛ همان سان كه خداوند عزّوجلّ امر فرموده است. پس اگر زمان بر شما دراز شد و كوتاهى كردید و یا از یاد بردید، على صاحب اختیار و تبیین كننده ى بر شماست. همو كه خداوند عزّوجلّ پس از من، او را امانت دار خویش در میان آفریدگان نهاده است. او از من و من از اویم. همانا او و جانشینانش از فرزندان من به پرسش هایتان پاسخ داده، آن چه را نمى دانید، به شما مى آموزند.
هان! روا و ناروا بیش از آن است كه آن ها را شمارش كرده، یك باره به روا فرمان دهم و از ناروا باز دارم؛ از این روى مأمورم كه از شما پیمان بگیرم كه دست دردست من نهید در پذیرش آن چه از سوى خداوند عزّوجلّ درباره ى على امیرمؤمنان آورده ام و درباره ى اوصیاى پس از او كه از من و اویند. این امامت در میان آنان پایدار است و فرجام آنان، مهدى است و استوارى پیشوایى تا روزى است كه او با خداوندِ قدر و قضا دیدار كند (قیامت).
هان مردمان! شمایان را به هر روا و ناروا (حلال و حرام) رهنمایى كردم و از آن برنمى گردم. هان! آن ها را یاد آورید و نگه دارید و یكدیگر را به آن توصیه كنید و احكام خدا را دگرگون نسازید.
هشدار! دوباره یاد مى آورم: هان! نماز به پا دارید و زكات بپردازید و به معروف فرمان دهید و از منكر بازدارید. هشدار! برترین بخش امر به معروف این است كه به گفته ى من - درباره ى امامت و ولایت على و فرزندان او - برسید و سخنم را به دیگران برسانید و غایبان را به پذیرش فرمان من توصیه كنید و آنان را از ناسازگارى با من بازدارید كه این سخنان، فرمان خدا و من است. (هان!) هیچ امر به معروف و نهى از منكرى جز با امام معصوم تحقّق و كمال نمى یابد.
هان مردمان! قرآن بر شما روشن مى كند كه امامان پس از على، فرزندان اویند و من به شما معرّفى كردم كه آنان از او و از من اند؛ چرا كه خداوند در كتاب خود مى گوید: امامت را فرمانى پایدار در نسل او قرار داد (زخرف / 28) و من نیز گفته ام: مادام كه به آن دو - قرآن و امامان - تمسّك كنید، گمراه نخواهید شد.
هان مردمان! پرهیزكارى! پرهیزكارى! از سختى رستخیز بپرهیزید؛ آن سان كه خداوند عزّوجلّ فرموده: البتّه زمین لرزه ى رستاخیز، حادثه اى بزرگ است (حج / 1)
یاد آورید مرگ و قیامت را، حساب و ترازوها (براى توزین اعمال) را، محاسبه ى در برابر پروردگار جهانیان و پاداش و كیفر را.
پس آن كه نیكى كرد، پاداش گیرد و آن كه بدى كرد، بهره اى از بهشت نخواهد برد.
بخش یازدهم
هان مردمان! شمار شما بیش از آن است كه در یك زمان با یك دست، با من بیعت كنید؛
از این روى خداوند عزّوجلّ دستور فرموده كه از شما اقرار زبانى گیرم و پیمان سرپرستى على امیرالمؤمنین را محكم كنم و نیز بر امامان پس از او كه از نسل من و اویند؛ چرا كه گفتم: فرزندانم از نسل اویند.
پس همگان بگویید: البتّه كه سخنان تو را شنیده، پیروى مى كنیم و از آن خشنود و بر آن گردن گذاریم و بر آن چه از سوى پروردگارمان و پروردگار تو در امامت اماممان على امیرالمؤمنین و دیگر امامان - از صلب او - به ما ابلاغ كردى، با تو پیمان مى بندیم؛ پیمانى با دل و با جان و با زبان و دستانمان.
با این پیمان زنده ایم و با آن خواهیم مرد و با این اعتقاد برانگیخته مى شویم و هرگز آن را دگرگون نكرده، شكّ و انكار نخواهیم داشت و هرگز از عهد خود برنگشته، پیمان نشكنیم.
(اى رسول خدا!) ما را به فرمان خدا پند دادى درباره ى على امیرمؤمنان و امامان پس از او، فرزندانت از نسل او، حسن و حسین و پیشوایان پس از آن دو كه خداوند برپایشان كرده. اینك براى آنان عهد و پیمان از ما گرفته شد، از دل ها و جان ها و زبان ها و درون ها و از دستانمان. هر كس توانست با دست، وگرنه با زبان بیعت نمود.دیگر پیمان نخواهیم شكست و خداوند دگرگونى از ما نبیند و از این پس فرمان تو را به نزدیك و دور از فرزندان و خویشان خواهیم رساند و خداوند را بر آن گواه گیریم و او بر گواهى كافى است و تو نیز بر ما گواه باش.
هان مردمان! اكنون چه مى گویید؟
البتّه خداوند هر صدایى را مى شنود و بر اسرار دل ها آگاه است.
هر آن كس كه هدایت پذیرد، به خیر خویش پذیرفته و آن كه گمراه شد، به زیان خود رفته.
(زمر / 41) و آن كس كه بیعت كند، حتماً با خداوند پیمان بسته كه دست خدا بالاى دست
آن هاست.(فتح / 10)
هان مردمان! آنك با خداوند بیعت كنید و با من پیمان ببندید و با على امیرمؤمنان و حسن و حسین و با امامان از نسل آنان كه پس از ایشان خواهند بود. امامانى كه فرمانى پایدار در دنیا و آخرت اند. خداوند مكّاران را تباه مى كند و به باوفایان، مهر مى ورزد. هر كس پیمان شكند، البتّه به زیان خود گام نهاده و آن كه بر عهدش پابرجا ماند، به زودى خدا او را پاداش بزرگى خواهد داد. (فتح / 10)
هان مردمان! بگویید هر آن چه به شما گفتم و به على با لقب امیرالمؤمنین سلام كنید و اكنون بگویید: شنیدیم و فرمان مى بریم. پروردگارا! آمرزشت خواهیم و به سوى توست بازگشت. (بقره / 285)و بگویید: تمام ستایش و سپاس، خدایى راست كه ما را به این راه هدایت فرمود وگرنه راه نمى یافتیم و البتّه فرستادگان پروردگارمان به درستى آمده اند. (اعراف / 43)
هان مردمان! برترى هاى علىّ بن ابى طالب نزد خداوند عزّوجلّ - كه در قرآن نازل فرموده - بیش از آن است كه من یك باره برشمارم؛ پس هر كس از مقامات او خبر داد و آن ها را شناخت، او را باور كنید.
هان مردمان! فرمان بردار از خدا و فرستاده ى او (احزاب / 71) و از على و امامان كه نام بردم، به رستگارى بزرگى دست یافته است. (احزاب / 71)
هان مردمان! سبقت جویان به بیعت و پیمان و سرپرستى او و سلام كنندگان بر او
با لقب امیرالمؤمنین، رستگاران اند و در بهشت هاى پربهره خواهند بود.
هان مردمان! آن چه خدا را خشنود مى كند بگویید و اگر شما و تمامى زمینیان كفران ورزند، خدا را زیانى نخواهد رسید. (آل عمران / 144)
خداوندا! بیامرز ایمان آورندگان به آن چه را ادا كرده و فرمان دادم و بر انكاركنندگان كافر، خشم گیر! والحمدللَّه ربّ العالمین.
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
عکس مذهبی،
،
:: برچسب‌ها:
خطبه غدیرخمsaf,
<-PollName->
آمار
وب سایت:
رنگ کینگ
